My Little Pony

Van Pony tot Brony

Een derriére die ruikt naar vanille koekjes. Of aardbeien taartjes. Of frambozen snoepjes. Wie wil dat nou niet?!

Mijn My Little Ponies waren vroeger een van de weinige meisjes-achtige speelgoedjes in mijn speelgoedbak. Maar ik vond ze geweldig met hun glitter manen en licht arrogante look. Ik heb er geloof ik ook echt weleens geprobeerd een hap van te nemen, maar je moet een gegeven paard niet in de kont bijten.

Op een gegeven moment kwamen ook de mini paardjes, dat heb ik nooit helemaal begrepen. Want een miniatuur pony, dat is toch al een heeeeel klein paard? Dus dan heb je eigenlijk een mini-mini paard? Nou goed. Er waren ook te gekke accessoires altijd bij. Zoals schoenen. Dan kon je je paard gewoon schoenen aantrekken. Dat wil je toch?

Vorig jaar kwam ik achter iets anders ge-wel-digs: Bronies. Dat zijn mannelijke My Little Pony Lovers. (Dat bestaat al honderd jaar, maar ik kom wel vaker pas heeeeel laat achter dingen, zoals bijvoorbeeld het feit dat Kanga en haar baby Roe uit Winnie the Pooh samen 'Kangaroe' vormen. WISTIKNIET. En dat de productie maatschappij van Oprah, Harpo, eigenlijk gewoon 'Oprah' achterstevoren geschreven is. WISTIKOOKNIET)

Terug naar de Brony. Er is zelfs een docu overgemaakt. En waarom ook niet? Waarom zou je inderdaad als gast niet gewoon lekker hard mogen gaan op een felgekleurd mini paard met een smelly butt en glitter manen waar menig unicorn nog jaloers op is? Te gek.

Ik zou er wel een thuis willen. Een hele grote. Real Horse Size. Van plastic. Met dan zo'n Ambi Pur -achtige luchtverfrisser vanille-braf in de bips.

En wat blijkt? Er is nog iets veel beters: een My Little Pony Pak. Kun je gewoon lekker met z'n tweëen in. Hoef ik alleen nog maar mijn 'Butt' te vinden.

Iemand interesse?

I'm a Pony! I'm a Pony!