Hotels

Ik haat kamperen. Altijd al gedaan. Ik begrijp gewoon echt niet waarom je in godsnaam als je je het hele jaar kapot gewerkt hebt, behoefte zou hebben om te relaxen in minder dan de luxe die je thuis al gewend bent. Maar, ik weet dat er echte die hard fans zijn, en veel, dus zolang ik niet met je mee hoef; good for you. Waar ik echt, echt echt gelukkig van wordt, zijn hotels.

Handdoeken gevouwen als olifanten

Ik doe mezelf zelfs soms gewoon een nachtje kado. Ik heb zelfs weleens een hotel geboekt in de stad waar ik woon. Gewoon om te genieten van de knisperend schone handdoeken, het kunnen verdwijnen in de anonimiteit, het verzorgd worden en voelen, de bedrijvigheid, de oase aan rust, het alles-in-een-gevoel, de peperdure cheeseburgers op bed verstopt onder zo'n zilveren kap. Een bad. De raadselachtige hotelkunst. De gratis notitieblokjes en potloden. De stilte. De grappig proberen te doen teksten en do not disturb bordjes. En de aanwijzingen. Zoals deze in het Ace Hotel in Portland, Oregon.

Als je hotelkamer grappiger is dan jij.

Tegelijkertijd kan ik ontzettend moppersmurf worden van een matig hotel. Tenminste, als ik dat niet bewust van te voren zo heb geboekt. Soms maakt het niet uit, dan weet je dat je voor een paar tientjes nou eenmaal niet het Bellagio kan boeken. Maar als de Booking.com foto's om te kwijlen waren, de creditcard tijdens het boeken "weetjehetheeeeeelzeker" vroeg, en de reviews meer sterren hadden dan aan de hemel staan en je dan TOCH in een soort vanderValk terecht komt en dan ook nog zonder gezellige toekan op het dak, nou, dan kan ik echt heel heel geïrriteerd raken.

Hotels met gratis huisdieren

Ik heb om die reden, in Miami bijvoorbeeld, weleens gewoon een ander hotel geboekt. Niet omdat ik nou kon zwemmen in het geld, maar omdat ik gewoon graag wou zwemmen en het hotel waar ik dat had geboekt, een beetje gedanst had met de waarheid. Omdat ik geen risico meer wou nemen en geen vertrouwen meer had in de oprechtheid van Booking, koos ik voor The Standard. Dat is een fantatsische hotelketen met te gekke hotels. En het was geweldig. Kamer was top, zwembad was top, goed restaurant, gratis fietsen; helemaal blij. Tot ik languit lag te chillen aan de infinity pool op mijn stretchertje met wit gele rijkemensen- strepen en het gevoel had dat er iemand naar me keek. Het was off season dus niet zo druk in Miami; ik was wel benieuwd wie er dan aan het staren was. Ik keek opzij en keek recht in de ogen van... een dinosaurus.

Hier weet ik nog niet dat er iets onder mijn bedje zit.

Ok, niet echt, het was een leguaan. Maar geen kleintje. Dit prehistorische pracht van een beest zat lekker planten-herkauwend naar mij te turen om vervolgens op zijn ellebogen sneller dan Max Verstappen naar me toe te kruipen. Ik gilde als een meisje. Sprong op, rende naar de poolboy (HOTELS MET POOLBOYS YO!) en riep:"There's a dinosaur next to the pool!!" Waarop deze veel te knappe jongen heel droog reageerde met: "Ah, you met Leguano" Toen hij die niet begrijpende blik in mijn ogen zag, legde hij het nog even uit; er was niks om me zorgen over te maken, er zaten er wel 10 hier in het hotel, want er staan plantjes op dit eilandje in Miami die ze lekker vinden en er is een heel gezin en ze doen niks. Ja. Maar. Ja. Ik heb niet meer rustig gelegen.

Toen ook de handyman, die in mijn veel te dure kamer de lekkage kwam repareren, vertelde dat er gisternacht een dame was gaan zwemmen in the all night open- pool en daarna onder de douche was gestaan en dat Leguano op de douchekop zat en waarschijnlijk meer schrok van deze naakte homo sapiens dan ik deed van hem, en dus VOL op het hoofd van de vrouw sprong en zijn Jurassic Parc klauwtjes om haar hoofd vastklampte, was ik klaar. Ik lag die nacht in mijn heerlijke zachte bed met kussens die precies stevig genoeg waren, voor 25 euro per uur, de rest van de nacht te dromen van leguanen die het op mij voorzien hadden. Bij het ontbijt waren ze er weer. En toen heb ik een leguaan een olijf zien eten. En de pit zien uitspugen. Of misschien verzin ik dat er ter plekke bij. Anyway. Ik heb nog even getwijfeld of ik dat nog bij de review moest achterlaten op Booking, want ja, als je echt bang bent voor dino's dan kan dit best wel je dure hotelervaring verknallen. Maar toch maar niet gedaan. Iedereen heeft recht op een verassing en vervolgens een goed verhaal. Dat wil ik niemand ontnemen. En Leguano al helemaal niet.

Ik ben ff kwijt

Maar, terug naar hotels waar geen leguanen zijn. Ik ben echt dol op het feit dat je in een hotelkamer nog zo heerlijk kwijt kunt raken. Zeker in van die hele grote. Alle deuren die hetzelfde zijn, alle gangen, de vloerbedekking die doorloopt op de muren en in Franse hotels zelfs tot op het plafond, het discrete personeel, de enige plek waar mini alcohol beter smaakt dan liter flessen, de deuren waarachter allemaal mini-werelden schuil gaan die alleen met een keycard te openen zijn. En dan de deur achter je dichttrekken en zorgen dat niemand je kan vinden. Verdwijnen is moeilijk in deze tijd, maar in hotels kan het.

Voor iedereen een kamer

Het grootste hotel in de wereld staat in Maleisië en telt maar liefst 7351 kamers. Geschat wordt dat er in de wereld zo'n 500.000 hotels zijn, en ongeveer 17,5 miljoen kamers. Dus kom op Nederland, gaan we lekker met elke inwoner van ons kikkerlandje verdwijnen in hotels. (B&B's, hostels en andere faciliteiten worden in deze lijstjes niet meegerekend)

17,5 miljoen. Dat zijn nog heel wat hotelkamers die getrasht kunnen worden door rockstars, waar kunstenaars op de achterkant van die graflelijke hotelkunst die er hangt nog mooie dingen kunnen tekenen en waar geheime rendez-vouzen kunnen plaatsvinden, waar verlaten echtgenoten en echtgenotes zakdoeken vol huilen, waar porno rekeningen hoog op kunnen lopen, waar zakenmensen een tijdelijk thuis van proberen te maken en waar meerdere roesjes worden uitgeslapen.

The Overlookhotel

Er zijn nogal wat beroemde hotelkamers: room 237 zou ik altijd als eerste noemen; de kamer van The Shining. De schrijver van het boek the Shining, Stephen King, had last van een writers block, totdat hij een nachtje doorbracht in kamer 217 van The Stanley Hotel, in Colorado. Het verhaal gaat dat daar al jaren geesten rondzwerven. Soort Casper het spookje on steroïds. King sliep daar de nacht voordat ze voor de winter dicht zouden gaan en hij en zijn vrouw waren de enige in het hotel. S'nachts kreeg hij zulke heftige nachtmerries, dat hij wakker werd met een enorme dosis nieuw materiaal. Kubrick gebruikte later tot groot ongenoegen van King in de film een heel ander hotel, namelijk de Timberline Lodge De eigenaren waren bang dat niemand meer in kamer 217 zou durven slapen, laat staan batsen, en daarom veranderde Kubrick room 217 naar het niet bestaande 237. Uiteraard wil nu IEDEREEN in dat hotel slapen in kamer 217. Ik ook.

Check-in anytime you like, but you can never leave

Hotel California, de kamer in het Hilton waar John en Yoko de hele dag in bed lagen te ruften, waar Herman Brood vanaf sprong, het hotel waar Michael Jackson z'n baby uit het raam hing, het Prins Hendrik Hotel waar Chet Baker uit het raam viel, the Grand Budapest Hotel (die eigenlijk dit hotel is) het hotel in Rusland waar die Oranje Gek met toupet over vrouwen heen plaste; hotels hebben een grote rol gespeeld in de geschiedenis. En zullen dat waarschijnlijk ook altijd blijven doen. Ergens anders slapen zorgt nou eenmaal ervoor dat je net even van ritme veranderd, er gaan andere poortjes open, je kunt even ergens anders, iemand anders zijn als je zou willen, of helemaal jezelf, of helemaal samen.

Dat is dan $100.000 alstublieft, plus een spaatje uit de minibar.

Hotels geven mij in ieder geval altijd de inspiratie die ik nodig heb. Verandering doet soms goed. En wie weet sta jij straks na een nachtje slapen in een hotel ook op met een geniaal idee zoals Stephen King dat deed. En kun je voordat je het weet de duurste hotelkamer in de wereld betalen. Die in het Palms Hotel in Las Vegas. Daar kun je tussen de kunstwerken van kunstenaar Damien Hirst, voor 10.000 euro per uur lekker een tukje doen. Zou ik dan wel weer humor vinden, als iemand ook achter die kunstwerken van Meneer Hirst een leuk ander kunstwerkje heeft achtergelaten. Daar ga ik alleen zelf niet heel snel achter komen, dus mail me ff als je daar een nachtje geslapen hebt.